Of ik me als frequent flyer niet schuldig voel voor mijn ecologische voetafdruk? Daar moest ik toch even over ventileren…

Groene betogingen

Duurzaam toerisme = milieubewust op reis gaan.  De Anuna tsunami van protest is gelukkig alweer gepasseerd zonder veel schade aan te richten. Natuurlijk was het aandoenlijk om te zien hoe de Belgische jeugd protesteerde voor het milieu. En toegegeven, ik zou als scholier zelf ook mee betoogd hebben, al was het waarschijnlijk gewoon om te kunnen brossen en kabaal te kunnen maken. Als puber ben je dan ook tegen alles en al zeker tegen die vervuilende multinationals en regeringen. Als straf moeten zij de talrijke vuilnisbelten op de zomerfestivals maar opruimen, dat zal hen leren! De vervuilers.

Leuven belaagd door eco hooligans, jammer dat ze geen zwerfvuil meenamen…

Wat vooral tot de verbeelding sprak van progressieve linkse rakkers was de spontaniteit waarmee dit protest gepaard ging. Als in Leuven kinderen uit het eerste leerjaar in koor ‘stop de poen, stem op groen’ zingen op het Ladeuzeplein komt dat idee zeker en vast van de leerlingen. Net zoals de passie van Anuna zelf, die helaas elke geloofwaardigheid zal verliezen wanneer ze 5 minuten meerderjarig is en de politieke ambities duidelijk worden. Of misschien zal ze, net zoals haar rechtse tegenstanders, onafhankelijk gaan zetelen. Waarbij een netto loon van 11.000 euro en parlementaire onschendbaarheid uiteraard geen doel op zich is.

Kerosinetax redt het milieu

Na het fiscaal uitbenen van de heilige koe waardoor mijn road trips steeds duurder worden, richt de groene belastingsgolf zich nu op het vliegverkeer. Op kerosine wordt er immers weinig of geen belasting betaald, ruimte genoeg dus om een ecologische taks te verzinnen.

Want geef nu toe, vliegen is veel te goedkoop en is slecht voor onze luchtkwaliteit. Gelukkig vliegen elk jaar tientallen ministers uit heel de wereld naar een of andere milieutop. Met een privejet natuurlijk. Zo kunnen ze in alle privacy beslissen welke ecotax er nu weer dringend nodig is. Vliegen moet dus duurder worden. Niet dat daardoor ook maar iemand niet op zijn welverdiende vakantie zal vertrekken. Maar de belastingsdruk op de volgende ‘ecotop’ zal misschien minder snel stijgen dan de temperatuur in Alaska.

Ecologische voetafdruk

Steeds vaker krijg ik reacties en vragen of ik wel eens stilsta bij mijn ecologische voetafdruk door al dat reizen. Natuurlijk niet, ik reis immers voor mijn plezier en wil de wereld zien. Vanuit mijn vliegtuigraam zie ik trouwens wel dat ik hoog en veilig boven al die vervuilende fabrieken zit waar men zonnepanelen en isolatiemateriaal fabriceert.

Op de volgende vraag antwoord ik dan steevast dat vliegen ook een vorm van openbaar vervoer is. Ik kan er ook niet aan doen dat ik voor een vliegticket naar Malaga 10 euro minder betaal dan een treinticket van Brussel naar Limburg. Wie mensen wil mobiliseren om minder vervuilend te reizen maakt beter eerst het alternatief goedkoper dan de oplossing duurder.

Een retourtje Malaga kost minder dan een treinticket naar Brussel

Dankzij mijn reizen krijg ik een mooie indruk van onze planeet. Mijn liefde en respect voor al die natuurpracht wordt alleen maar groter dankzij het reizen.

Mijn hart bloedt dan ook als ik in sommige landen zie hoe de lokale bevolking het land gebruikt als openlucht vuilnisbelt terwijl die stoute vervuilende toeristen hun afval sorteren in het hotel.

Red de zeekoe

Als ik door het bewonderen van Manatees in hun natuurlijke omgeving leer dat deze beestje stikken door plastieken rietjes in het water, en ik daardoor geen rietjes meer gebruik, heeft het milieu daar waarschijnlijk meer aan dan een lege stoel op een vliegtuig dat toch vertrekt zonder mij aan boord. Coole beesten trouwens die zeekoeien. Als ik mag terugkomen als een dier dan weet ik het wel. Ze slapen driekwart van hun leven en worden enkel wakker om te eten en te paren.

Zelfs in ondiep water sterven meer manatees aan plastiekvergiftiging dan aan botsingen met speedboats

In pseudo intellectuele kringen is het een must om in columns en blogs tekeer te gaan tegen Trumps, frequent flyers, rechtse populisten en alles wat je geest en het milieu vervuilt. Maar veel reizigers en vakantiegangers hebben geen nood aan de opgedrongen boodschap van eco-moraalridders. We betalen immers al genoeg belasting onder het mom van ecologie en sorteren en besparen ons nu al arm. Vliegen naar andere oorden verrijkt ons leven, misschien doen we in een tropisch paradijs wel inspiratie op om de wereld te redden. Het enige dat zal vergaan is trouwens de mens, niet de planeet.

Conclusie

Een echte conclusie is er niet, behalve dat iedereen z’n eigen mening hierover vormt. Misschien dat de opwarming er wel voor zorgt dat mensen niet meer zo ver reizen voor een streepje zon en wat vaker voor een dichtbij vakantie kiezen. Duurzaam toerisme is minder vliegen en dichter bij huis je vakantie boeken. Maar ik ga alvast niet sleuren met een herbruikbare drinkbus, betaal geen vrijwillige toeslag als milieu compensatie, en ik rij of vlieg verder zolang het openbaar vervoer een stuk duurder is. Een afgelegen vakantiehuis huren geeft je rust. Kijk eens wat er in je eigen omgeving te doen is.

Een vegetarische maaltijd op het vliegtuig. Ecologisch verantwoord in first class.

Ik zal dan op mijn manier m’n steentje wel bijdragen en op m’n volgende vlucht de vegetarische tour opgaan. In champagne en kaviaar zit immers toch geen vlees. En een platte belasting zoals een kerosinetax, met weinig of geen impact op het milieu, daar zal eens mee gelachen worden. Groen.