Reismomentjes… Korte maar intense ontmoetingen, onbekende smaken en nieuwe inzichten. Grappig, ontroerend of avontuurlijk. Maar vooral onvergetelijk.
Hippies langs de Amblève
De zomer van 2019 begint heet. En in het binnenland kan die hitte als een elektrisch deken in een sauna aanvoelen terwijl je een natte dweil in je gezicht krijgt. Een frisse zeebries bereik ik enkel na 3 uur aanschuiven op een smeltende E40. Maar op een half uurtje ben ik wel in de Ardennen. Waar tussen het groen en de kabbelende rivieren de verkoeling me opwacht.
Remouchamps
De natuur heeft een rustgevend effect op me. Ik besluit dus mijn tent op te zetten aan de oevers van de Amblève. Enkele zonnekloppers genieten van de rust op camping Olympia in Remouchamps. De rest van de toeristen gaat op zoek naar de watervallen van de Ninglispo, nog steeds een van de mooiste hikes in België.
Eenmaal de tent min of meer recht staat worden de eerste pintjes ontkurkt. De tafelgrill staat al klaar om mijn stokskes veel te hard te bakken. Enkel het stromend water en de zingende vogels breken de stilte. Maar natuurgeluiden zijn niet storend, ze helpen juist mee aan het ontstressen. Zelfs de 8-jarige gremlins van de buren zijn rustig, hun vader leert ze vissen bij gebrek aan wifi. Terwijl moeder veel te veel groenten klaarmaakt voor de bbq vanavond.
Afkoelen in de Amblève
Woodstock
Aan de andere kant van mijn tent stijgt langzaam een rookpluim omhoog bij gebrek aan een zuchtje wind. Als het al bbq kruiden zijn dan is het toch een Jamaicaanse mengeling die ik ruik. Benieuwd naar mijn nieuwe buren ga ik kennis maken met enkele Jupkes in de hand, sharing is caring. Het bonte gezelschap heeft Leuven verlaten om hier verkoeling op te zoeken. Hun vaste verblijfplaats is café ‘den oude tijd’ aan het station van Leuven. Cultureel erfgoed voor de ene, een plek met de goedkoopste halve liters van de stad voor de andere.
De rest van de avond verloopt in een zomerse roes. De bbq doet intussen dienst als kampvuur. Vlees wordt uit het vuistje gegeten, koele flesjes bier worden uit de rivier gevist en de verhalen worden straffer naarmate er meer sterren aan de hemel staan. Mijn nieuwe hippie vriend ontdekt spotify op mijn smartphone en wordt DJ van dienst. Een woodstock revival weerklinkt over de camping. Zijn 65 jaren dienst en kalende hoofd weerhouden hem er niet van om toch nog een paardenstaart te dragen en een feestje te bouwen. De eerste danspasjes worden al snel gevolgd door de eerste valpartijen en lachsalvo’s. Tot de rust wederkeert langs de Amblève en iedereen voldaan in slaap valt.
Ontwaken langs het water
Cara pils
Ontwaken in een tent is minder aangenaam. De frisse buitenlucht heeft weliswaar een gunstig effect op een eventuele kater. Maar even blijven liggen omdat je te lui bent om op te staan voor je ochtendplasje zit er niet in. De stromende rivier op de achtergrond zorgt daar wel voor. Mijn buren zijn ook al wakker en dan valt het me plots op hoe weinig ze eigenlijk meesleuren. Een dekzeil, een matje om op te slapen en enkele kilo’s roltabak. Het contrast met mijn volgeladen koffer is groot. Terwijl ik een half huishouden aan het opruimen ben zitten de hippies al aan hun tweede cara pils, vers uit de Amblève.
Home is where you park it.
Het is op dit moment dat ik beslis om nog minder mee te sleuren op reis en een eigen minicamper te bouwen. Geen gevecht meer met een onhandige tent, gewoon de deur open zwieren en genieten.
Ik neem afscheid van mijn hippie vrienden. Ze blijven zolang er geen regen voorspeld wordt en de vooruitzichten zijn goed deze week. Een laatste pintje en een lift naar de Colruyt kan ik hen nog aanbieden. De Cara pils staat er naar het schijnt in de aanbieding. “Eentje scannen, een hele zak meenemen” zo klinkt het in koor. Leve de zelfscan!
Onderweg naar huis passeer ik de brouwerij van Jupille, waar het smeermiddel voor uit de hand gelopen bbq’s gebrouwen wordt. Mannen weten waarom. En ik vraag me af waarom iemand in godsnaam Cara pils zou pikken…
Geen ochtendhumeur hier…
