Dolle ambiance in een Turks all-in hotel. Maar moest dat nu echt in een tutu met fake borsten? 

Travestieten in Turkije

Mijn eerste all-in vakantie was er eentje om nooit te vergeten. Met het voormalige Sunjets vloog ik met m’n vriendin naar het zonnige Kusadasi. En hoewel ik al jarenlang niet meer voor een all-in formule heb gekozen, blijft deze vakantie hoog scoren in mijn beste vakantie ervaringen. Een rondreis Turkije, het blijft in mijn beste herinneringen.

Twee weekjes mooi weer, lekker eten en puur plezier. Is dat niet waar vakantie om draait? Natuurlijk is het avontuurlijker om alleen in de woestijn rond te trekken, de Kilimanjaro te beklimmen of te liften naar Patagonië. En dat levert vaak straffe toogverhalen op, maar ook dikwijls stress en ongemak tijdens het reizen. En het neerkijken van sommige doorwinterde backpackers op all-in toeristen is iets waar ze enkel zelf mee bezig zijn. Aan het zwembad zal dat de mensen een zorg zijn…

Efeze

Kusadasi

Een all-in vakantie betekent niet dat je huisarrest hebt in je hotel. Natuurlijk is het handig, zeker als je met kinderen reist. Maar verken ook eens de stad waar je logeert en bezoek een lokale markt of de hammam. Laat je eens scheren bij een lokale kapper en proef er lokale specialiteiten. Zo steun je ook de lokale economie een beetje in plaats van de grote hotelketens. Voor veel diensten rekent je hotel toch extra’s aan. Meestal een veelvoud van hetgeen je in het dorp iets verderop betaalt.

Zo huurde ik in Kusadasi een wagen en reed in natuurpark Milli gewoon het strand op. Waar het heerlijk snorkelen was zonder drijvende bananen en jetski’s in de buurt. Een stop bij de archeologische site van Efeze zorgde dan weer voor een beetje cultuur.

Amfitheater in Efeze

Ambiance in de disco

Maar laten we ook eerlijk zijn, het grootste gedeelte van de dag werd in de bar en in het zwembad doorgebracht. ’s Avonds was het dolle ambiance in de discotheek. Daar brak na de avondshow elke nacht de hel los. En dan komt zo’n all-in wel van pas natuurlijk.

Het obligatoire animatie team deed z’n best om elke avond een wervelende show in mekaar te steken. Veilig op de laatste rij van het amfitheater van het hotel zag ik dat men op zoek ging naar vrijwilligers in het publiek. “Mij niet gezien, ik doe niet mee, laat mij gerust.” Soit, 5 minuten later zat ik dus in een kleedkamer achter de coulissen.

En wat had ik weer geluk, want die avond stond er een cabaret op het programma. En dat moest dan ook nog gebeuren in een spierwitte tutu, inclusief make-up en 2 ballonnen die dienst deden als c-cup. Voor een tepel-effect moet je trouwens de knoop van de ballon naar voor steken. Als we ons toch belachelijk moeten maken doen we het ook direct goed…

Ik zoek de grootste pruik uit om toch een beetje onherkenbaar te blijven. Ook al is er niemand die me hier kent. Maar wanneer ik me luidop afvraag hoe belachelijk ik er wel niet moet uitzien weerklinkt achter me een bekend dialect. Een dorpsgenoot kijkt me grijnzend aan en ziet er even dwaas uit als ik. Hij bevestigt mijn vermoeden. We zijn de 2 lelijkste wijven van Turkije.

Let vooral op de moves van de blauwe babe…

Wat een elegantie…

Het optreden verliep nog vrij succesvol. Hoe dwazer on stage, hoe meer succes in de disco achteraf. Bovendien zorgde het optreden voor onverwachte vriendschappen, die inmiddels al meer dan 10 jaar stand houden. Benieuwd of ik in Efeze ook succesvol geweest zou zijn…