Een rondreis door West Canada staat garant voor een adembenemend en gevarieerd landschap. Ilse trok als reisbegeleidster voor KrisKras door West Canada en schreef er dit verslag over.

Rondreis door West Canada

Zeven personen op Brussels Airport die me vol verwachting aankijken. Een kriskras reisbegeleider (ik) en 6 medereizigers. Op 1 korte kennismaking na volledig vreemden voor mekaar.  

Dat is de realiteit van een groepsreis. Een groepsreis met onbekenden van Calgary naar Vancouver, West Canada here we come.

Calgary, Alberta

Calgary – Vancouver of Vancouver – Calgary. Beide reisrichtingen hebben hun positieve kanten. Wij eindigden in de grote stad Vancouver en zeker na een groepsreis van 3 weken is dat zeer aangenaam zodat iedereen even zijn eigen weg op kan.  

Wij landen dus in Calgary. Geen stad om lang te vertoeven maar wel goed om even op adem te komen en al wat van die jetlag af te geraken. Calgary’s plus 15 network zorgt ervoor dat je niet door het onweer met stortregen en hagel  (welkom in Canada) de stad moet verkennen maar gewoon de skywalk van het ene gebouw naar het andere neemt.

Vergelijk zelf de beste prijzen voor vluchten naar Canada. Goed gelegen hotels en b&b’s in Calgary vind je via Booking of Trivago.

De Calgary Tower biedt een 360 graden uitzicht. Het zou echt de moeite zijn, verrassend mooi daarboven. En als er niet toevallig een onderhoud bezig was konden we dat zeker en vast beamen.

Tip: check zeker het internet voor kortingsbonnen voor de Calgary tower. 

Tijdens een droog en zonnig moment trekken we naar het hoogste punt aan de rand van de stad. In de verte zien we de Rocky Mountains al opdoemen. Wij kunnen niet wachten om aan onze roadtrip te beginnen!  

Mijn reispartners voor de komende weken.

Na een stop op de site (beetje vergane glorie wel) waar een deel van de olympische winterspelen van 1988 plaatsvonden , rijden we de Rocky’s in. Omringd door bergen en zoveel natuurpracht worden we stil, heel stil. De hele groep krijgt kiekenvel. Iets waar ik persoonlijk al zolang naar uit keek, het was zover.  

Olympisch park

Banff National Park, Alberta

Minnewanka Lake is een pareltje. Ondanks de regen en de kou is dit absoluut geweldig om mee te starten. Na de hectische voorbereiding van de reis en de laatste to do’s die ik nog moest afwerken is dit absolute rust. Bergen in de mist, een appelblauwzeegroen meer gesluierd in een grijze waas, bontgekleurde bootjes en bomen, veel bomen. Beginnen doen we met de Stewart Canyon Trail. Een korte trail langs het meer. 

Minnewanka Lake

Hiking langs het meer.

Mystieke sfeer boven Lake Minnewanka.

Overnachten doen we in het gezellige Banff.

Lakes & bridges

The Natural Bridge, een natuurlijk brug waar het schuimend wit water onderdoor raast en Emerald Lake zijn onze volgende stops. De loop rond het blauwe meer geeft je fantastische uitzichten in alle rust.  

Een natuurlijke brug.

Omdat het super druk is bij Morraine Lake beslissen we om eerst de hike naar Consolation Lake te doen. Als je helemaal tot aan het meer wil geraken moet je het laatste stuk over de rotsen klauteren. Geen evidente opdracht. Maar wel de moeite waard. Dit is trouwens de eerste wandeling waar ik me bewust word van de beren in de buurt. Bij de start stond dat we dit gebied niet mochten betreden in groepen van minder dan 5 personen. En behalve ons groepje is er niemand.

Ik heb me als reisbegeleider wel voorbereid op een confrontatie met een beer maar ik wil het toch niet uittesten of de instructies wel kloppen. Dus ik babbel, babbel nog wat meer en maak lawaai. Minstens even effectief als een berenbel lijkt me. Tijdens de wandeling begint het te regenen, het ideale antigif voor hordes toeristen want als we aan de rand van Morraine Lake aankomen is er niemand meer. En daar sta ik dan. Mij niet meer bewust van mijn medereizigers. Met kiekenvel. Met tranen in mijn ogen. Dit is een zalig reismomentje. Ik ben nog nooit zo onder de indruk geweest van natuurpracht. Dit is dus op natuurvlak mijn hoogtepunt. En ik denk nog moeilijk te overtreffen deze reis.

Een reismomentje aan Morraine Lake.

Even terzijde: diezelfde avond ging ik toch maar op zoek naar een berenbel en kocht er een in de plaatselijke supermarkt. 

Tip: als het te druk is op de parking, keer dan terug en neem de shuttle bus op de highway.

Een nieuwe dag. Een nieuwe hike. Wij hiken langs het Johnston Canyon Trail tot aan de Ink Pots. Echt de moeite en ideaal om de massa te ontwijken. De omgeving van het eindpunt doet je een beetje denken aan Oostenrijk. Maar dan in Canada. En zonder gejodel.

Ink Pots

’s Avonds relaxen we in de upper spring in Banff. Onze spieren kunnen wel wat ontspanning gebruiken aangezien er morgen weer een hike op het programma staat. Op een groepsreis ga je immers niet als je dagenlang aan het zwembad of op het strand wil liggen.

Lake Louise

Als ik al dacht dat de andere plaatsen toeristisch waren dan zat ik mis. Lake Louise is de absolute koploper. De parking aan het meer zelf staat bomvol. Daarom zijn we aangewezen op de bussen die vanuit een lager gelegen parking vertrekken. Een wachttijd van ongeveer 2 uur, zo vertelt de vriendelijke man mij aan het loket. Hij vertelt mij ook met alle plezier hoe ik er te voet heen kan. En zo staan we 1,5 uur later tussen een hoop toeristen aan de rand van het meer. Hier worden wij niet echt blij van. Dus maar snel weg daar, en richting Lake Agnes.

Lake Agnes

Een wandeling, recht omhoog dan maar. Gelukkig hebben we ons lunchpakket mee want dit is een zalige plek om even op adem te komen. Wij volgen de Big Beehive. Een zeer steil, zigzaggend pad. Boven komen we aan op een rustplaats met een fantastisch zicht op Lake Louise en Mirror Lake.

Lake Louise

What. A. View.

Een van mijn medereizigers wordt ziek tijdens de klim. Wij kunnen dus 2 uur genieten van dit uitzicht want zolang duurt het vooraleer hij terug een beetje tot zijn positieven komt. Een zeer gênant moment voor hem wanneer een flinke dame van 80 niet eens even gaat zitten vooraleer ze terug aan de afdaling begint.

Voor de terugweg kan je de Plain of Six Glaciers hike kiezen. Dan daal je af via de andere kant van de berg . Dat was tenminste mijn plan maar mijn medereiziger heeft geen energie meer over om extra kilometers te maken. Hij voelt zich nog steeds niet lekker en ik wil hem in geen geval alleen naar beneden sturen. Dus pas ik de planning aan. Jammer want van verandering van spijs en zo… Het is altijd leuker om nieuwe dingen te ontdekken. Maar tijdens een groepsreis moet je je ook flexibel kunnen opstellen.

Wij slapen weer in Banff. Een gezellig stadje omringd door bergen. Klik hier voor de mooiste verblijfplaatsen in Banff.

 Banff National Park – Jasper National park, Alberta

Eindelijk krijgen onze spieren een beetje rust. Het is afkicken voor de spiervezels. Vandaag staat de Icefield Parkway op onze planning met als eindpunt Jasper. Een rit van 9 uur met meren, watervallen en gletsjers. Een hele dag van het ene uitzichtpunt naar het andere rijden. We beginnen aan de Takakkaw falls. Een kleine omweg die de moeite waard is. En eentje die ervoor zorgt dat we onze eerste beer tegen komen. Gewoon wandelend in de berm aan de andere kant van de weg. Weer een puntje dat we kunnen afvinken van ons lijstje. 

‘k zag 2 beren…

Uitzicht op Peyto Lake

Tip: kijk vooral even wat verder dan de toeristische uitzichtpunten. Vooral aan Peyto Lake kan het heel druk zijn. Het is echt niet fijn om dit meer te bekijken met een hoop selfiesticks in je gezichtsveld. Neem het wandelpad langs het dal en wandel 15 à 20 minuten. Dan sta je zo goed als alleen op een overhangende rots te kijken naar het meer. 

Vergeet zeker je handschoenen, muts en sjaal niet. Aan de gletsjer is het berekoud! 

Gletsjers!

Elke ontmoeting blijft bijzonder.

Jasper National Park, Alberta

Niet alleen beren zijn alom vertegenwoordigd in Canada. Ook rendieren en elanden komen er vrij veel voor en vandaag hadden wij weer geluk om er enkele te spotten.

Well hello there… euh deer.

Op weg naar Maligne Lake komen we onze eerste en tevens laatste eland tegen. Wist je dat elanden heel goed zwemmen? Mooi weetje voor op je volgende groepsreis.

Wij nemen de boot naar Spirit Island.  Ook dit is voor mij typisch Canada. Een eiland op een meer omringd door bergen. Rond Maligne Lake kan je ook leuk wandelen maar wij verkiezen de waffle hut voor een ‘culinaire’ pauze en wat energie op te doen voor onze korte hike naar Maligne Canyon.  

Mount Edith Cavell

Gisteren mochten de benen rusten. Vandaag is het weer hike-time. Mount Edith Cavell is ons eindpunt vandaag. Zoals wel vaker de afgelopen dagen gaat de hike steil omhoog. Stilstaan is geen optie. De muggen hebben intussen de jacht op een groepje Belgen ingezet.

Tip: OFF Deepwoods spray werkt zeer goed tegen muggen en ander ongedierte.

Het is afzien. En het is steil. Zwetend en hijgend kom ik met een klein groepje boven. Eentje heeft er al afgehaakt. De rest ligt voorop. Maar boven blijkt niet boven te zijn. Er rijst een nieuw stuk berg omhoog en al bijna op die top zie ik een medereiziger. Ik zet de achtervolging in. Geen last meer van de muggen maar wel van de hoogte deze keer,  sneeuw, een gure en snijdende wind die mijn adem wegneemt.

Made it to the top!

Totaal underdressed (dit was echt niet het plan, dus ik heb een short aan) bereik ik de top samen met mijn 3 medereizigers. Groepsknuffel! Weer een (letterlijk) hoogtepunt. Van een heel ander kaliber dit keer maar dit zal me altijd bijblijven.

Neem ook eens de Jasper Skytram. Een korte pittige klim naar een plateau. Maar het uitzicht is echt de moeite. Zeker doen! 

Tip: je kan de skytram met gratis ontbijt boeken als je vroeg gaat. 

We verlaten nu Alberta. Het adembenemende Alberta. We steken de grens over met British Columbia.  

Wells Gray Provincial Park, British Columbia

Na een lange dag in de auto beginnen we nog aan de Moul Fall Hike in het Wells Gray Provincial Park. Er is maar één ‘grote’ weg in het Park, voorzien van verschillende bordjes met uitzichtspunten. Ze zijn allemaal de moeite waard volgens de locals. Wij lassen een halte in bij Moul Fall en Spahats Fall.  

In het Wells gray Provincial Park gaan we kanovaren. Na 1,5 uur op een gravelroad te hobbelen met regen, hagel, wind en mist komen we aan op het einde van die ene ‘grote’ weg. Kanovaren staat in het programma, mijn medereizigers hebben daarvoor betaald dus dat moet ook uitgevoerd worden. En in de regen zoeken wij de aanlegsteiger van de kano’s.  

Onze voeten zijn al door en door nat een zitten onder de modder wanneer we zelf onze bootjes in het water sleuren. Nog steeds in de gietende regen vertrekken we voor een tochtje op het water zonder gids, zonder doel. Op het moment dat we beslissen om terug te keren komt de zon erzowaar een beetje door. De kano’s worden aan mekaar gehangen en we dobberen wat rond in de zon. Dat hedden we verdiend. We evalueren de reis, genieten van de warmte en lachen. Weer een reismomentje om nooit te vergeten.

’s Avonds dineren we in the Kettle Café in Clearwater, uitgebaat door Alain en Evelyne, 2 Belgen. Ik heb al even zin in lasagne, een aanrader van Alain’s mama die we op de farmers market al ontmoet hadden.  Maar hij is op. Gewoon op! Dikke pech maar geen hinderpaal voor een mooie avond, zeker niet de ‘vroeg in bed’-avond die ik voor ogen had.  De eigenaars zijn trouwens zeer sociale mensen en zeer gefascineerd in het aspect ‘groepsreizen’. Alain vindt dat een geweldig interessant gegeven en wil er alles over horen. Het zou nooit in hem opkomen om op groepsreis te gaan maar ik denk wel dat we hem hebben overtuigd van de meerwaarde. PR, ook een van de vele taken van een goede reisleider.

Er ligt ook een BBQ restaurant in de stad. Hop ‘N’ Hog! De moeite! 

Tip: Je kan ook raften in Wells Gray PP. Dit lijkt me ook interessant. Want een stop in de buurt is wel nodig om de lange afstand te overbruggen. 

Myra-Bellevue Provincial Park, British Columbia

Omdat het niet altijd hiken moet zijn, nemen we ook eens de fiets. Voor een vlak fietstocht in de Myra Canyon, nabij het stadje Kelowna. We rijden zo’n 24 km over smalle paden, oude spoorwegbruggen en door tunnels. Met als beloning een mooi uitzicht over de canyon. 

Hiking or biking, alles is mooi in Canada.

Victoria (Vancouver Island), British Columbia

We blijven niet stilzitten nemen de ferry naar Vancouver Island met als eindbestemming Victoria. Sinds lange tijd zijn we nog eens in een stadje dat groter is dan 1 straat. Fijn om te kuieren langs het water, te kijken naar de watervliegtuigjes en het mooie parlementsgebouw.  We nemen de watertaxi naar Fishermans wharf met zijn vele restaurantjes. Gezelligheid troef in Vancouver.

Van daaruit vertrekt ook onze open speedboat van Eagle Wings. Dit is een duurzame organisatie die aandacht heeft voor milieu en erg bezig zijn met dierenwelzijn en onderzoek naar dierengedrag. Helemaal ingepakt in waterdichte, warme kledij gaan op zoek naar de killer whales. En ook dit kunnen we afvinken. Na een uurtje varen worden de killer whales ‘achter ons’ gespot. In mijn autistische beleving is dat dan gewoon jezelf omdraaien. Maar in Canada betekent dat nog een uur varen en te jumpen over de golven waarvan de zwelling goed toegenomen is. Het lijkt een attractie in een pretpark. De gezichtjes van de passagiers worden groener, witter, grijzer, …  in ieder geval niet de normale kleur. Een pilletje tegen zeeziekte is een must. 

We blijven erg lang in de buurt van het groepje orka’s liggen, al dobberend over het water. Maar we hebben ze dus gezien! De rest van de dag hebben we nog last van draaierigheid en misselijkheid. Ik zal maar voor mezelf speken, ik had dat er wel voor over. De rest zegt alvast niet meer te veel en concentreert zich op het binnen houden van de maaginhoud.

Moeilijk te zien, maar ze zijn er wel.

Tofino (Vancouver Island), British Columbia

Vandaag springen we weer de auto in en rijden we naar Tofino in het noorden van Vancouver Island. Na Wiskey Creek zijn er geen winkels meer, is er gewoon niks meer. Onderweg vermeldt een bordje wel dat er een enorme file zou staan door een rotsblok op de weg. Ik heb een reservatie in Tofino en er is echt niks anders onderweg dus rijden we toch maar door en besluiten aan te sluiten in de file. Na tig bordjes met de tekst major traffic jam begin ik me toch wel wat zorgen te maken omdat ik heel weinig (lees: geen) tegenliggers zie.

Er is geen bereik op onze gsm, ondanks de belofte van de verkoper in de telecom winkel. En na uren rijden komen we een parking tegen met een wifi sign. Hier kunnen we tenminste wel info zoeken en naar het toilet gaan. Dat ruik je trouwens van op 50 m afstand. Maar wat moet dat moet zeker. Het telefoonnummer om meer info te krijgen over de traffic jam geeft weinig info. Dan maar sociaal wezen en de mensen aanspreken die daar ook rondhangen. Iemand zegt dat hij al een paar keer is gaan aanschuiven maar dat het niet vooruit gaat. Een vrouw wist dat het rotsblok net was opgeruimd en dat de file langzaam aan wel zal minderen. Internetbronnen bevestigen dat. Dus gaan we vol goede moed weer op weg. Ik zie het eigenlijk al helemaal voor mij. Met 7 personen, nu al 2 weken non stop bij mekaar, in 1 auto met weinig plaats, heel weinig eten en weinig drinken ergens wildkamperen. Ik moet het niet verder uitleggen denk ik. De zorgen van een reisbegeleider…

Aangekomen aan de staart van de file staan we op de tiende plaats. De road worker met het vlaggetje bevestigt dat dit de major traffic jam is . Voor niks uren gepiekerd in de auto dus over hoe we dat zouden moeten aanpakken als we effectief vast zouden zitten in the middle of nowhere.  

Berenboot in Tofino

Jaimie’s Whaling Station gelegen in Tofino gaat met ons op berenjacht per boot. Wij spotten 7 beren op deze tocht. Ook een mama met haar kleintje. Super mooi om te zien. In het ‘juiste’ sezioen komen hier ook Killer Whales voorbij.

Tofino is een surfplaats. Zo wat flower power, alternatiever. Helaas regent het onophoudelijk. Mijn mastercard heb ik al geplunderd in de winkeltjes dus ik zet me met mijn dagboek op de zetel, met uitzicht op het water en de watervliegtuigjes. Ideaal om de reis wat te laten bezinken en herinneringen te noteren.

Vancouver, British Columbia

Tijdens onze stop op weg naar de ferry zien we plots Pamela Anderson. Is het ze echt? Ja omstaanders bevestigen ons vermoeden. Toch wel tof om dit hier te kunnen neerschrijven. Naast beren dus ook celebrities gespot.

Aangekomen in Vancouver zit onze reis er bijna op. Alles wordt uit de auto gehaald en hij wordt terug binnen geleverd. Wij verkennen Vancouver per fiets en te voet en amuseren ons op de kleurrijke Gay Pride. Na meer dan 2 weken in de natuur vertoefd te hebben is dit wel even aanpassen. Maar we zijn ook wel blij dat we elk ons eigen ding konden doen. Vancouver heeft alles wat een grote stad moet hebben. Granville Island met zijn leuke winkeltjes en markt, Stanley Park, winkelstraten met de bekende merken, goede restaurantjes, plekjes om tot rust te komen, plekjes om niet rustig te willen zijn. Ook net buiten Vancouver, weer de natuur in, zou het prachtig zijn maar wij hebben onze overdosis natuur al wel gehad.

Over ons verblijf kan ik een hele blog volschrijven. Ondertussen is het ook definitief gesloten. Cambie Hostel is om het zachtjes uit te drukken memorabel. Wij vertoefden ’s nachts op straat om niet in de kamer te moeten zijn. Voor een deftig verblijf neem je beter hier een kijkje.

Vancouver by night is interessant. Zeker als je verblijft tussen de daklozen, verslaafden en dronken mensen. Weed is legaal in Canada en dat valt wel heel erg op in Vancouver. Wij hebben gezocht naar waar de weedgeur vandaan kwam. Vaak was er echt niemand in de buurt. Volgens ons komt het uit de ventilatiebuizen, uit de grond, … Wie denkt dat Amsterdam geurend is, boekt maar beter eens een enkeltje Vancouver. 

British Columbia you were great but Alberta I love you! En met deze woorden rond ik een onvergetelijke rondreis door West Canada af.

Nog enkele weetjes: 

• Wanneer er een onaangekondigde file is dan kijk je maar beter goed rond en neem je camera maar in de hand want waarschijnlijk is er dan een beer in de buurt. (of ander tof beestje)
• Kano varen doe je best in Alberta. Daar is de omgeving mooier dan in BC.  
• Wandel altijd net iets verder dan de toeristische uitzichtpunten. Door een paar minuten te stappen kan je in alle rust genieten van hetzelfde uitzicht. 
  

 Begeleide rondreis West Canada, iets voor jou?

Waarom kiezen mensen voor een groepsreis? Een kleine bevraging bij mijn kriskras groepen leerde me dit: 

• Niet iedereen wil en durft alleen te reizen.
• Vrienden hebben niet altijd dezelfde reisinteresses. 
• Groepsreizen zijn vaak wat avontuurlijker en trekken je vaak uit even uit je comfortzone.
  
• Groepsreizen zijn er van verschillende duur. Van een week tot meer dan 3 weken. Keuze genoeg.  
• De planning is gemaakt en de overnachtingsplaatsen zijn geboekt. Toch is er nog mogelijkheid om inbreng te hebben. Zo kan het jouw once in a lifetime reis worden.
• De meeste groepsreizigers  zijn sociaal en willen nieuwe mensen leren kennen. Reünies nadien zijn een vaak voorkomend na de reis. 

• De organisatie beschikt over logboeken waarin alle tips en tricks in worden bijgehouden.  
• De reisbegeleider is opgeleid door kriskras zelf en heeft voldoende (regio)reiservaring, groepsmanagement skills, organisatietalent, leiderscapaciteiten en is een sociaal dier met oog voor iedereen in de groep. 
• De deelnemers hebben mekaar al eens kort gezien tijdens de vertrekvergadering. Dit zorgt ervoor dat het eerste ijs als gebroken is vooraleer ze op het vliegtuig stappen. 
• Kriskras houdt rekening met people, planet, profit. Er wordt dus zo veel als mogelijk duurzaam gereisd. Gezellige pensions, lokale restaurantjes, farmers market, … . 

 Zelf op zoek naar info over begeleide groepsreizen in Canada? Neem dan een kijkje op de website van KrisKras.